Kine in de Bourgogne

Tussen de wijnvelden

Nadat ik, zovele jaren geleden, op Erasmus geweest ben naar Lyon tijdens m'n studies kinesitherapie ben ik francofiel geworden doordat ik gedurende al die maanden kunnen proeven heb van het wonen en werken als kiné in Frankrijk.

De laatste jaren werd de droom steeds levendiger en was het voor mij persoonlijk een kwestie van 'nu of nooit'.

In mei 2021 ben ik begonnen met alle belangrijke documenten (diploma's, overheidsdocumenten...) beëdigd te laten vertalen om uiteindelijk het ganse proces in gang te kunnen zeten voor de gelijkstelling van m'n diploma kinesitherapie.

Maar ondertussen drong bij mezelf de vraag op van de aanpak bij het zoeken naar een degelijke job... Een uitgebreide zoektocht op internet deed me belanden bij 'werkeninfrankrijk.com'.

Een mailtje later naar een zekere Jan Vanderlee mondde uit in een Zoom meeting waarin alle administratieve en praktische zaken professioneel uit de doeken gedaan werden.

Het nodige vertrouwen was aanwezig en ik legde Jan al m'n eisen voor wat voor mij 'de ideale job' zou zijn.

Jan ging aan de slag, legde me verschillende vacatures voor, die ik dan weer van de hand wees omdat ze niet aan m'n hoge eisen voldeden.
Ik had nl. reeds vele jaren kunnen nadenken over wat ik precies wou en m'n koppigheid hierin heeft het Jan niet gemakkelijk gemaakt. Alvast oprecht 'sorry' hiervoor, Jan!!!

Maar enkele maanden later is het Jan gelukt en, na een bezoek en gesprek ter plaatse, ben ik in het 'Centre Orthopédique de Dracy-le-Fort' in de Bourgogne terechtgekomen.

Fantastische werkomgeving (in al z'n aspecten van het woord!) en een heel groot voordeel was het feit dat ik bij aankomst (gratis) ter plaatse kon verblijven.
Dit maakte het administratief makkelijker bij het openen van een bankrekening bv. en gaf me de tijd om rustig zelf op zoek te gaan naar een woonst.

En zo is het dat ik, bijna 1 jaar later, een veel kwalitatiever leven heb dan in België en nog steeds ontzettend blij ben met deze grote sprong in het diepe (want het blijft toch steeds een, al dan niet beredeneerde, gok).

Het aandeel van Jan hierin is heel groot waarvoor ik hem héél erg wil bedanken: 'merci beaucoup, Jan'!!! En aan al diegenen die dit lezen, wil ik zeggen: 'durf te springen en leven'!

Véronique